Merhaba değerli arkadaşlarım bu yazıda tek harfin farklılaşması ile oluşan ve farklı anlama gelen kibir ve kibar sözcüklerine değinmek istiyorum. Bu sözcüklerin tek ortak yanı Arapça kökenli olmaları.

İlk olarak kibir sözcüğü, Arapça kökenli (kibr) bir kelime. Kendini başkalarından üstün tutma, benlik, böbür, gurur, büyüklenme anlamına geliyor. Dilimizde kibrine dokunmak (gururu zedelenmek), kibrine yedirememek (gururuna dokunmak) kullanımları var.

Kibar sözcüğü ise, yine Arapça kökenli (kibār) bir kelime. Davranış, düşünce, duygu bakımından ince, nazik olan kimse; soylu, köklü kimse, aile; büyükler, ulular anlamına geliyor. Dilimizde kibar düşkünü (varlığını, saygınlığını yitirmiş kimse), kibar lokması (gösterişli, görkemli durum veya ortam), kibarzade (soylu bir aileden gelen çocuk), kibarlar alemi (yüksek sosyete), kelamıkibar (özdeyiş), orman kibarı (kaba, görgüsüz, bayağı kimse için alay yollu kullanılan bir söz) kullanımları mevcut (TDK Sözlük).

Tek bir harfin farklılaşmasından ne olur ki demeyin. Dilimize özendiğimiz günler dilerim. Sevgi ve sağlıkla kalın.