Merhaba değerli arkadaşlarım, bu yazıda yazım ve telaffuzda farklılaşan ama ve âmâ sözcüklerini ele almak istedim.

İlk olarak ama, Arapça kökenli (ammā) bir bağlaç. Amma, lakin anlamına gelen, şartlı ifadelerde, pekiştirme için de kullanılan (örnek: güzel ama güzel), aynı zamanda dikkat çekmek için cümle sonuna gelen de bir sözdür. Düzeltme işareti kullanmadan yazılıyor ve kısa olarak okunuyor. Dilimizde ama ne (hem hoş bir şeyi ifade ederken, hem de şaşılacak niteliği olan söz), aması maması yok! (hiçbir özrün geçerli olamayacağını anlatan bir söz), aması var (kusurları var) kullanımları mevcut. Bir cümlede “ama” bağlacı kullanılıyorsa, öncesinde söylenenlerin tamamı önemsizdir.

Âmâ sözcüğü ise, yine Arapça kökenli (aʿmā) bir kelime. Görme engelli kimse anlamına geliyor. Düzeltme işaretiyle yazılıyor ve her iki “a” harfi de uzatılarak okunuyor.  

“Ama” ları uzaya gönderdiğiniz, hayatınızda “ama” ların azaldığı, her işinizin hallolduğu bir gün dilerim. Sevgi ve sağlıkla kalın.